27 Haziran 2011 Pazartesi

yıllar sonra yine karşımda

yıllar önceydi, sanırım 17 yaşındaydım.. yıl 2004 olabilir. arkadaşlarımla zara'ya girmiştik ve cebimde 3 kuruş para ya da kredi kartı olmamasına rağmen her şeye bakıyordum. Allah için iyi giyimliydim, gören baktığım her şeyi alcam zannerdi, ama ben almam öle gördüğüm her şeyi. Neyse, o coşkuyla eteklere, t-shirtlere, babetlere, çantalara bakarken - aklımdan milyon kere 'idil çantana sahip çııık!!' dememe rağmen ben çantama sahip çıkmadım ve cüzdanım ile cep telefonum çalındı. Neyse ben kahroldum tabii, babama daha 8 - 9 ay önce alınmış olan miss gibi telefonumun hesabını nasıl verecektim? Aynı telefondan genel müdür olan dayımda da vardı, düşünün yani o kadar özeldi benim için.. Kahroldum, kahrolduum!

Neyse, olay evde çok büyümedi, hatta babam üzülmüş o kadar üzülmeme daha üst model bişe aldı getirdi ama ben bir şey fark ettim o sırada.. Daha üst bi model çıkmıştı! Neden? Bu üst modelin teknolojisi bir kaç ay önce yoktu da şimdi neden vardı? Üstelik bu üst modelin eksikleri vardı ve bir kaç ay sonra o eksikleri tamamlanmış olacak olan yeni bi telefon daha çıkacaktı. Ay bana bir sinir geldi! Babamın bana aldığı o yeni cep telefonunu sırf sinirimden 3 sene kullandım. Çok da sevdim onu, artık böle tuşları parça pinçik oldu, hafızası yetmiodu, boyası kalkmıştı da 2007'de işe girdim Çırağan Sarayına, müdürlerimden utandım da yeni bi telefon istedim. Bu sefer o yeni gelen telefonu da 2010'a kadar kullandım, bozuldu zannettik, hiç tuşları basmıyordu, kimse düzeltemiodu. Tabii o vakte kadar iphone, blackberry fln hepsi çıkmıştı, almış başını gitmişti. Babam ne istiosun die sordu dedim kız telefonu olsun bana LG full dokunmatik chocolate al.. Demez olaydım, aşmış güzel bi telefondu, ama dokunmatik duyarlılığı düşüktü, hiç bi uygulama yükleyemiodum bi de öküz gibi büyüktü.. Bıktım telefondan. Hatta bütün telefonlardan bıktım. Evde bir ton telefon var, hiç biri yeterince iyi değil. Öyle bıkmışım ki bir kaç ay evvel GMAT' e girdiğimde teknoloji üzerine bi konu çıktı, başladım yazmaya, anlıyorum şirketler kar amaçlı eksik ürün sürüolar piyasaya 8 ayda bir yeniliyorlar bu ürünleri ama hani 'corporate credibility' - bu böyle giderse özellikle o apple'ın sonu hiç de iyi olmicak! ulan doktora için hazırlandığın sınavda böle mi yazılır? yazdım işte..

Sonra bugün fark ettim de, hatalıyım. Çünkü bu oyunun bir tek farkında olan ben değilim, hepiniz farkındasınız ama sizi rahatsız etmiyor bu durum. Yani turkcell'e 2 sene boyunca ayda 200 lira en az ödemek sizi rahatsız etmiyor ama aldığınız cihazın geçerliliği ztn 12 ay maksimum! Ama problem yok sizin için, veriosunuz parasını.. O zmn banane di mi?

Yalnız, bu gece kendimle gurur duydum. Ben taa 2004'te bundan 7 sene önce, aklım her konuda havadayken bu oyunu fark ettim ve direttim. Arkadaşlarım bna manyak gözüyle bakıolardı, zamanla ısrarla değiştirmediğim telefonuma sempati ile bakmaya başladılar. Sanıyorum, Allah vergisi, bazen bazı şeyleri önceden kestirebiliyorum. Hiç yetişkin sözüne fln ihtiyaç duymadan, başıma gelen en kıytırık olaydan büyük resmi görebiliyorum. Ama şimdi asıl sizin bazı 'resimleri' görmeniz gerektiği kanısındayım.

Not : fotoğrafa 'resim' demem ben ama işte edebiyat parçalamaya çalışıyorum ya.. öle işte..









Ne dehşet verici di mi?

Burası bizim dünyamız. Siz bu oyunun bi parçası olmaktan mutlu olabilirsiniz ama bilin ki dünya buna çok tolore etmeyecektir. Hani, bazen bazı şeyleri önceden mantığımda oturtabilme kabiliyetime güvenerekten söylüyorum, aynı ben nasıl benden önceki nesilden nefret ediyorsam, çocuklarımız da bizden nefret edecek.

Read More

2 Mayıs 2011 Pazartesi

safe

Hi. I am writing to those who have an adequate English proficiency. I know this sounds like a very snobby entrance sentence to write to a public whose mother tongue is Turkish, though sometimes I cannot resist the fact that there is a little American girl inside me who sometimes just expresses herself better in English. (I passed my childhood in the US.) Ok, I actually do not care about social attitudes at the moment. I want to write about an unbearable sensation that I get when I am outdoors on a silent, calm, peaceful night.


I actually went to youtube and searched for ‘silent night’.. I don’t believe in religion. But this carol is worth listening to just to remember it again.. (*) Edit : 10.04.2010 -  During the last two months, I have started feeling much more closer to Islam. Note that prejudice against it made me misunderstand this religion, and I think my own prejudice has been broken. I hope I will understand it better within time and wish that every person who made me feel so awkward and far away from it somehow understands how they have misunderstood this religion. Also please note that most probably there are so little amount of people that understand how this religion integrates science and soul, and for the first time in my life I understand why I was born a Turk.

To get to my point, when we are outside, I think we are better. I think the limitations we brought to ourselves for shelter purposes are completely necessary. Though, indoors we are limiting our minds too. Sometimes when I am outside and I am in notion and in motion, if I don’t have much distraction, I get the feeling that this world is not real. I look at the constructions man made, I look at the trees and I feel another connection that I cannot describe easily. It’s like my mind is getting to a depth that is so peaceful. It feels like nothing matters, no death, no birth is actually real. It’s just like our Turkish coach Fatih Terim once said ‘everything is something happens, it’s the football, that’s the football.’ Yea, that’s it. And it’s almost like the song from Pink Floyd, comfortably numb.

I am feeling a bit renewed actually. It’s been ten years since I lost my grandmother and I feel as if I have had no complete control of my life ever since, and I noticed tonight, while I was outside leaning on my car watching my neighborhood, I noticed that my education is complete. I’ve reached a point in life that nothing actually is worth caring too much. All we need is an environment that helps you not care. So, if you live in a good country, your government should help you not care about how to earn money or help you out with that person you believe you should have become and not think about losing time on something that is not worth it. The system should help you not care about illnesses instead of panicking you with unreal illnesses etc. Now, that’s a country worth living. There should be no morals that limit you or make you feel bad. You should be proud to show skin.

But when you are indoors and when you stay indoors too much, you are obliged to serve your anxious brain keeping you from getting outdoors and free your soul. It’s not healthy. A couple days ago I was stressed out about turning in my thesis and graduating from school, I was so stressed that I couldn’t get outdoors. And all the harsh, tough moments I experienced in my life came back to me. I thought about all the cruel people I came across and all the inequities I had to tolerate and I was about to lose my mind. Because since a long time, I don’t give a shit about any shit people I came across who did me wrong – and believe me I have come across many, many bad intentions. I still am fucking able to laugh with my whole heart. I still can enjoy life way too better than a lot of people, without even trying hard. And I owe that ability simply to being outdoors. Not in crowded places, not in a chic café or restaurant, of course I enjoy a nice restaurant or a bar that plays good music or a concert but, I would prefer to have that dish offered to me in my private garden preferably overlooking the Bosphorus =) Oh, yea I live at the heart of the world and you all know that I am not exaggerating. It’s not just the beauty of the city, it’s the soul. Istanbul has a very old soul and the fact that it connects two continents, well, that’s a duty not most cities get to have. The Maldives are islands who parted away from the continent and I call those islands heaven, but they aren’t the heart of the world. Or most cities in Europe are just beautiful because of human constructed buildings and I have great respect for those cities. So you should have great respect to a city in which Europe is at one coast and Asia at another.

The point is to heal, and to feel peace and to forgive and forget all at the same time, listen to the night when it calls on you. It has a dense voice and dense feeling, so much that you do not want to move. If you have the opportunity, go to into the woods and lay on the hammock. Last summer I spent a very very fast vacation on the south of turkey for 1 month and a half and when I went back home to Istanbul, I was exhausted. A couple weeks after we went to my friends house at Sapanca (a little village in the woods) for a couple hours and we ate, drank, swam and finally by night I lay on that hammock, all my thoughts, all my anxieties just whirling out of my brain, I slept for 1 hour and when I woke up, I had had a summers rest.

All Im saying is dont believe any of the bullshit writers like paulo coelho tell you, he is a wise man who knows how to earn his money, by using nice little sentences that make you feel special. Or dont believe the personal development books etc either, you do not need them. Dont even believe Yoga. Do it for sports and nothing more. You just need to be outdoors on a silent peaceful place to get yourself together, and preferably, have a hobby. The best investment that always has a return is the one you invest in yourself.
I’d like anyone who gets that the peace, the completeness that we seek all our lifetime is just there without us thinking much and spending much or sacrificing much, to find me. I want these people to surround me. I want people who know when to go and live fast, and know how to live fast, but who always come back home to that peace and lives that sound of silence.

I hereby demand those souls to find me, and find me fast.

Read More

5 Nisan 2011 Salı

Is Globalization a Dirty Word?

Yine dayanamadım, kendime ait olmayan güzel bi yazıyı yayınlıyorum. Sadece bir bakış açısı bu yazı. Ben yine komplo teorilerine inanmaya daha yatkın bir insanım.





Is Globalization a Dirty Word?


September 3rd, 2009



By Tim Buchholz





To many globalization is a bad word. Some secret organization with its fingers in every pie slowly working its master plan into fruition. Or, globalization is just the unavoidable outcome of the technological advances of our species. We keep making the circle smaller, the distance between us less and less with world wide webs and satellite positioning, it only makes sense that global governments will develop out of global economies. Is there some secret hand willing it to happen over centuries? Possibly. Even if there is, we'll probably never know for sure. Some of my friends consider me a conspiracy theorist, asking me if I have started wearing foil around my head. Well one thing I can tell you about conspiracies, they are a bit difficult to prove. But the sad thing is, they often make a lot more sense. And once you open that can of worms, it is very difficult to go back.



For a while I had a decent job, slowly working my way up the ladder, and finally worked my way back to the executive office of the small company I worked for, barely clinging by a rung. Even in the small microcosm of my office, I saw the different levels of society and their different perspectives. And as I reached this decent level of comfort, I found myself with a lot more time to investigate, and that can only lead to trouble. So I read up on all the dark sides, who was supposed to be pulling the strings, from bankers to politicians to Satan himself, and there are some strong arguments out there on that old internet. Each one is convinced that they are the one who has figured it out, and they can be convincing.



So who is right? Sadly, I think we may never know. And maybe even more depressing of a concept: a lot of them may be right. Maybe it's not some grand conspiracy, it's just a whole bunch of people taking advantage where they can. And wouldn't you? Everybody has a price, right? Haven't you ever taken advantage of the system? Or of an opportunity you knew you probably shouldn't have?



Some people's defense against some grand conspiracy is that it just couldn't be possible for so many people to keep it quiet. Well, however grand it is, there are often just a few you have to control to control the many. Many conspiracy theorists point to the mainstream media, who are given the same news feeds. Control that and you control the news, right? Ever see on gThe Daily Showh where John Stewart will show clips of all the major news agencies using the exact same phrase to explain something? Or when multiple politicians all use the exact same phrase in their speeches? Just talking points? Maybe its just part of that whole unconscious mind thing, or great minds think alike? Or maybe they have the same speech writer? Or maybe it wouldn't be as hard as some people think to control the many.



The next step for the few is how to control the slightly more who are going to control the many. That too is very easy. Either money, power, blackmail, or all three. Probably usually a bit of all three. And bam, your multinational corporation gets a little more multi, if you can get into the club.



Now, for those of you not into the conspiracies, and let me make it clear I haven't said I believe them either, you too (or we) may be right. But, I think it's still pretty clear that while even if there isn't some grand conspiracy, there are definitely powerful people using their power to become more powerful, or at least trying to maintain. Maybe most of the claims of these conspiracy folks are just all the different times different groups of people have screwed us. That makes a lot more sense than some grand conspiracy. Lots of the big fish took over their little ponds and are now all fighting for the big pond, and its oil. And the power ebbs and flows between them.



One of the more interesting reads I've had on the old internet was stumbling upon a place called gBohemian Grove.h The first link was on some sort of Christian apocalyptic website, and I don't wholly buy into Christianity or the Apocalypse, so I'm not sure I can buy in to the site, but they describe it as a place where some of the most powerful people on the planet get together, former presidents, future presidents, and big CEOS, dress up in robes and worship a version of the devil. There's even some video of the big ceremony called gThe Cremation of Care,h with play by play by none other than gThe Voice of America,h the late Walter Cronkite. Now, believe what you want to about this meeting, maybe it is just some sort of fraternity thing like the members will tell you, it is still a get together of very influential people; you really think business never comes up?



The point I am trying to make is, whether it's some grand conspiracy or not, there are groups of people that are shaping the world the way they want it to be. And again, wouldn't you? Some of them even think they are doing what is best for everyone else. Sort of trickle down economics, or trickle down my leg economics as I like to call it. Just like our former president Mr. gWh Bush. I really think he felt like he was doing what he thought was right, and it just goes to show that you can't just blindly trust the people in power, because they too can be very wrong. We can't just trust that the people we elect will do the right thing. Would we? We can't just trust that the free market will keep things free and fair because even it has recently proven that it can't do its job right either. Do we?



Never messed up at work? Sent the wrong email message? We sometimes think just because people are in charge that means they know what they are doing (Alan Greenspan). And we can just trust them to do the right thing for us. But they are just people going to work, sometimes hating their jobs, sometimes slacking off, sometimes taking advantage to move themselves up, just like us. Just like your doctor. Maybe he missed the day in med school where they went over your rare disease, had a hang over or something, and now, unfortunately, you pay the price. Everybody makes mistakes.



But the thing that catches me sometimes when I read the conspiracy theories and compare them to the said facts, to accept the mainstream truth means to accept a lot of failures. Can our government really be that incompetent? That's the question. There is either some hand, and not necessarily one, pulling for a particular outcome, or a lot of people really screwing up. And I think again, the sad reality, is that it is probably a little bit of both.



So what's the answer? I don't know. I hope you weren't expecting answers. Whether it's part of some master plan or not, globalization is coming, some say already here. The question is, how will we handle it?



I think you can learn a lot about a society by who its bad guys are in their movies. In the most recent James Bond film, the bad guy is an entrepreneur who hides behind charitable organizations as he and his secret organization manipulate governments and attempts to control a nation's water supply. Not so exciting, ooh, he controls water. Help me James! But this is a true problem facing us in the near future.



When I was younger, I was a huge fan of Woodrow Wilson for his crusade to form The League of Nations, precursor to The United Nations. As a young man, I thought of the UN as our only chance for world peace. I read Marx and willed my fellow compatriots to unite and throw off our chains. Everyone has enough, what a beautiful concept. But if you start reading conspiracies, you might stumble upon one that claims Marx was paid to write his manifesto by the banking elite. Whether this is true or not, it sort of shook me up a little. If you think about it, bigger government means fewer people in charge of more of our lives. It does seem like it might make it easier for a few people to get a hold of it all. But don't worry, they can make it work either way.



This fear makes me sad. I want to believe that the good in people will prevail, but I haven't seen it happen too often. Why should this be any different? And I guess that's where we come in. We have to keep watch. We have to look up from our little lives once in a while and try to look at the big picture, not take everything given to us on face value, and make up our own minds about what is happening. Pay attention once and a while to those guys in the foil hats. Oh, and if you get lost, you can always follow the money trail. The few, no matter how few they happen to be, are hoping you'll be too busy with the little things to notice the big ones happening all around you. Maybe if enough of us pay attention, globalization won't have to be such a dirty word.





-###-



Tim Buchholz is a freelance writer living in Ohio

Read More

1 Şubat 2011 Salı

Kütüphane Değil Kütükhane

Aslında bu başlığın altında kendi yorumumu yazmak isterdim, ancak bir başkasının yazdığı bir inceleme-yorum yazısını çok beğendiğim için önceliği onun yazısına veriyorum. Olmadı Kütüphane Değil Kütükhane yazı dizisi gibi bir şey yaratırım ilerde, Kütükhane No.2, Kütükhane No.3 vs. Buyrunuz efenim..


Yazar İnci Aral Cumhuriyet gazetesindeki “Türkiye Neden Okumuyor?” başlıklı yazısında istatistiklere dayanarak gençliğin okumama nedenleri hakkında şunları yazdı:


“Demokrat Eğitimciler Sendikası’nın (DES), yaptırdığı “Türkiye Neden Okumuyor?” anketi, gençliğin kitap okumadığını bir kez daha ortaya koymuş. Ankete 18-30 yaş arası 1231 genç katılmış. Bunların yüzde otuzu üniversite, yüzde sekizi yüksek lisans mezunu. Gençler iş yoğunluğu, dersler, arkadaş çevresi, alışkanlık olmayışı, internet ve televizyon gibi nedenlerle okumaya zaman ayıramadıklarını belirtmişler.


Rakamları yuvarlayarak veriyorum; gençliğin yüzde onu düzenli kitap okurken yüzde yirmisi aralıklarla, yüzde altmışı ise ara sıra okuyor. Çoğunluk kitaba vereceği paraya kıyamıyor, pek azı para vererek kitap alma eğiliminde. Yüzde onu altı ay önce, yüzde elliden fazlası 1 yıldan daha uzun zaman önce kitap satın almış. Yüzde dokuzu ise en son ne zaman aldığını hatırlamıyor!


Gençlerin yüzde doksanı, kısıtlı öğrenci bütçesi nedeniyle ucuz korsan kitaplara yöneldiğini söylüyor. Yasadışı piyasayı beslemeyi sorun saymadıkları gibi, kitaba ulaşma olanağı olarak görüyorlar. Gerçek kitap alanlar yalnızca yüzde dört!


Türk edebiyatına yön veren isimlerden birkaçı dışında haberleri yok. Doğal olarak edebiyatımız ancak reyting soslu TV dizilerine aktarıldığında ilgilerini çekiyor. Yaşadığımız hayatı, insan hallerini ve insan-yaşam arasındaki ilişkiyi okuyarak değil, televizyonun renkli, ticarileşmiş hayal dünyasından öğrenmek çok daha kolay ne de olsa.


Ankete göre gençler kendilerine kitap hediye edilmesini de istemiyorlar! İnsan onların sayfalar boyu sürüp giden bu sıkıcı, baş belası nesnelerden neredeyse korktuklarını hatta iğrendiklerini düşünmeden edemiyor…


Sadece kitap değil, gazete de okumuyor gençlerimiz. Çoğunluk günlük gazete almıyor. Gazete okuyanlar ise yüzde on civarında. Bunların içinde siyasetle ilgilenenlerin oranı yüzde beş kadar. Yüzde otuz beşi magazin, yüzde kırkı spor ve yalnızca yüzde üçü köşe yazarlarını okuyor.


***

Peki, kusur tümüyle onların mı? Yoksa suçlu daha çok Türkiye’de yıllardır sürdürülen depolitizasyon, çağdışı eğitim ve kültür politikalarıyla yoksulluğa eklenen kafa sığlaşması mı? Ne olursa olsun durum hem üzücü hem de çok kaygı verici.


Oy hakkı olan, üç buçuk yıl ortalama eğitim görmüş insanımızın, “milli irade” sayılması gerçeğini bir yana bırakalım. Üniversite okumuş ya da okumakta olan, ama bilim, politika ve sanatla beslenme gereği duymayan, bunların kendisini kurtaracağına, daha iyi yaşamasına katkıda bulunacağına inanmayan bir gençlikle ne yapacağız? Nereye varabiliriz? Dünyayı ve insanı yeterince tanımayan, olduğu gibi kabul eden, donanımı yetersiz böyle bir insanın kendisi, yakın çevresi ve ülkesi için yerinde kararlar vermesi, siyasi, etik ve kültürel konularda doğru tercihlerde bulunması mümkün müdür?

***


Ülkemizde kütüphane hizmetlerinin hem sayısal hem de işleyiş bakımından yetersiz olduğu da ayrı bir gerçek. Çağdaş yaklaşım yetersizliği nedeniyle toplumun ihtiyaçlarına cevap veremeyen bu kurumlar canlı bir etkinliğe sahip olamadan varlıklarını sürdürüyorlar. Sayılar açık: Türkiye’de kütüphanelere kayıtlı üye sayısı beş yüz bin kadarken, İran’da yedi milyon, Fransa’da on altı milyon, İngiltere’de otuz beş milyon! Türkiye’de kitap, genel ihtiyaç maddeleri sıralamasında 235’inci sırada yer alıyor. Düzenli kitap okuma oranı ise yalnızca binde bir.


Binde bir! Zaten böyle olmasaydı bu hallere düşmezdik. Türkiye bugün çok başka, çok daha aydınlık bir ülke olabilirdi…”






Odatv.com














Read More

13 Ocak 2011 Perşembe

Madem heykel diyoruz..

Uzun zamandır duyarlılık damarım tutmadı, pek ilgilenmedim ne oluyor ne bitiyor memlekette. Eh, benim de hakkım yani, o kadar yoğun ve mantığa ters ki gündem, arada bi ara verip kendi ufak dünyama dönüp soluklanıyorum.  Neyse Mehmet Aksoy'un heykelini ve Mehmet Aksoy'un kim olduğunu merak ettim, Odatv.com'da yayınlanan bir yazısını okudum, heykeltıraşın bitmemiş heykeli ile anlatmaya çalıştığı aslında gayet çarpıcı bir şekilde ortaya çıkıyor, ne anlatmaya çalıştığını kendi açıkladıktan sonra.. Bir insanın kendine yabancılaşmasının soyut bir duvarla anlatmaya çalışmış, tek eli uzanan taraf ise tutulmayı bekliyor, tabi takılınca..
Heykel ortadan ikiye bölünmüş bir insanın bölünen parçaların karşı karşıya konularak kendi kendine düşman edilmesini simgeliyor. Aralarındaki boşluk bir duvar gibi onları ayırıyor. - diye belirtmiş Mehmet Aksoy.

Ancak hakikaten arka planda bulunan dağ-bayır manzarası 'eee-hoş, peki.. hmm..' dedirtiyor yani. Bir de heykelin yapımı için yatırılan para dudak uçuklatıyor, neyse ben bilemem o kadarını, niyet iyi sonuçta..

Sonra yorumları okumaya başladım ve bir yorumcunun yazdığına gerçekten çok hak verdim.

''..Fransız heykeltraş Paul Landowski tarafından Rio de Janerio’da Corcovado dağının aşağı kısmında Tijuca Milli Parkında bulunan “Christo Redemtor” heykeli gibi..Dünyanın yedi harikasından biridir..Bir harika heykel daha var..Hem de Türkiye’de..Avusturyalı heykeltraş Kristen tarafından yapılan ilk Atatürk heykeli ..Sarayburnunda bulunan bu heykel çok şey anlatıyor aslında.Tabii ki,anlayana..Ancak enteresandır,bu portalda “Kemalistiz,laikiz” diye atıp tutanlar ne bu heykelin yerini bilirler ne de hiçbir Cumhuriyet bayramında gidip bir çelenk veya çiçek koyup ziyaret etmezler..''

Sizi bilmem ama benim canım yandı o heykeli bilmediğim için ve internetten bir iki cici fotoğraf buldum, güzel de bir açıklamasını buldum ve utandım yani.. Atatürk'ün bizim için verdiği savaşta iki kere ayak bastığı İstanbul'un önemli noktalarından biri, belki 50 kere karşısındaki Sarayburnu Askeri Lokal'inden İstanbul manzarasına bakıp içlenmişimdir ama heykele dikkat etmemişim.. Buyrun size kenthaber.com'dan Sarayburnundaki Atatürk Heykeli ile kısa bilgi:

İstanbul ili Eminönü ilçesi, Sarayburnu’nda, Gülhane Parkı’nın denize yönelik giriş kapısının bulunduğu alanda Atatürk’ün Kurtuluş Savaşı’nı başlatmak için Samsun’a gitmek üzere gemiye bindiği yerde yapılmıştır. Kaynaklardaki bir başka bilgiye göre de; Atatürk Kurtuluş Savaşı’ndan sonra İstanbul’a ilk gelişinde burada karaya çıkmış, Harf Devrimi 9 Ağustos 1928’de burada halka söylenmiştir. Cumhuriyet döneminde İstanbul’da yapılan ilk Atatürk Anıtıdır.
Sarayburnu’ndaki Atatürk heykeli Avusturyalı Heykeltıraş Heinrinck Krippel tarafından yapılmıştır. Heykel sanatçının Viyana’daki atölyesinde yapılmış, dökümü Viyana’da Birleşik Maden İşletmelerinde yapılmış, parçalar halinde Türkiye’ye getirilmiş ve heykeltıraşın denetiminde yerine oturtulmuştur. Yapımına 1925 yılında başlanan heykelin açılışı 3 Ekim 1926’da yapılmıştır.

Heykel 3 m yüksekliğinde, yukarıya doğru hafifçe daralan mermer ve granitten dikdörtgen bir kaide üzerindedir. Bu kaide iki katlı dikdörtgen bir platform üzerindedir. Platformun birinci katına dört, ikinci katına da üç basamakla çıkılmaktadır. Ayrıca bu alanın çevresi 70 cm. yüksekliğinde alçak bir duvarla çevrilmiştir. Üçgen, kare ve altıgen motiflerle dekore edilmiş duvarlara birer metre aralıklarla birer metre yüksekliğinde üzerlerinde kubbeye benzer başlıkları olan sütunlar yerleştirilmiştir.
Atatürk’ün heykeli bronzdan dökülmüş olup, Atatürk burada sivil giysileri ile tasvir edilmiştir. Sol elini beline dayamış, sağ elini de aşağıya doğru uzatmıştır. Heykelin kaidesinin önünde Hattat Kamil Akdik’in yazısı ile “tarihi ihtilas 1336”, arka yüzünde heykelin dikiliş tarihi 1926, yan tarafında Cumhuriyet’in ilân tarihi yazılıdır.

Kenthaber Kültür Kurulu




Yumruğunu sıkmış, zor dayanıyor. Bunu ben değil de Avusturyalı Heykeltıraş Krippel görüyor.

Read More

14 Aralık 2010 Salı

Bodyworlds

Şu anda hiç anlamadığım ve berbat ingilizcesi yüzünden anlamaya hevesimin de kaçtığı şu temel finans ve muhasebe dersinde fark ettim de - ne çok eğlenceli ya da şaşırtıcı olaylar geçiyor başımdan da birilerini rencide etmemek ya da rezil etmemek için iyi bi kız olup yazmıyorum, sadece yakın arkadaşlarımla paylaşıp bi sürü blog malzemesinden taviz veriyorum ahh ah yazık.

Aa - durun ya hoca dedi ki, I thinks its enough for you today, for undergraduate student it take 2 weeks this subject. Adamcağız vicdana geldi, lisans öğrencilerine 2 haftada işlediğini bize 1 günde verdiğini bilmek içimi rhatlattı - demek ben aptal diilim hehe ;)

Neyse finansı bırakıp anatomiye geçelim, ben bugün bi sergiye gittim. Hayatımda verdiğim en anlamlı 25 TL oldu.

Türlü türlü cesetlerin bulunduğu Bodyworlds'den bahsediyorum, hani şu 16 Aralık'ta biten, hani yüksek ihtimalle kaçırdığınız. Heh, işte çalışmamanın faydaları, ben aylarca avanaklık yapıp bu sergiye gitmeyi erteleyebilir ve son haftada alelade bi saatimi buna ayırabilirim. Ama siz, sanmıyorum..

Yüksek ihtimalle bu cesetlerin tanıtım amaçlı fotolarıyla gazetelerde, internette vs karşılaşmışsınızdır. Pekii, bununla karşılaştınız mı???



Şekil 1A: Derisi Soyulmuş Zürafa

Sadece insan değil, zürafa ve at cesetlerini de inceleme imkanımız oldu. Üstelik bir de yarmışlar, hayvancağızları, kalbini, kaslarını, dilini, boğazını, ciğerini hatta üreme organını bile bütün çarpıcı açıklığıyla görüyorsunuz.

Plastination tekniğini geliştirme fikrine 1977'de varan Alman anatomist Gunter Von Hagens bu sergiyi ilk defa 1995'te Japonya'da vermiş. Oldukça meşakkatli ve uzun bir sürede bu ölü cesetlerin derilerini yüzüp, duruş verdirtiyorlar. Mesela at 3 yıl sürmüş. Derisi yüzülmüş olmasına rağmen gördüğüm en heybetli attı. Atın kuyruğunun kıllarını bırakmışlar, yemin ederim sokakta gördüğüm bazı kadınların saçlarından daha güzeldi o kuyruk. Zürafa için aynı şeyi söyleyemeyeceğim :) Sonuç olarak bu muhterem bilim adamı, bilime ve tıp öğrencilerine en büyük armağını vermiş bulunuyor zira aynı parmak izlerimiz gibi, bir beden asla ötekine tam anlamıyla benzemiyor.

Hadi size iğreneceğiniz başka bir foto daha yükleyeyim..


The Skin Man!
Evet, bu adamın eline tutuşturdukları deriye benzer bir plastik parçası değil, adamın gerçek derisi. Üstünde tüyleri bile duruodu. Topukları ayrı bi midemi bulandırdı..

Sigara içen ve içmeyen akciğerin farkının dışında, lösemi hastalığından şişmiş dalak nasıl olur, yağlanmış ya da siroz olmuş karaciğer neye benzer görme fırsatım da oldu. Açıkcası bütün sergiyi 'annecim, annecim' diyerek geçirdim.

Sonuç olarak akşam bayık finans dersime yetişmeyecek olmasaydım 1 değil en az 2 saat harcardım içerde, üşengeçliklerini bir kenara atıp, bitmeden gelen insanlar dolu olan sergide ağırlıklı olarak tıp öğrencilerinin olduğunu gözlemledim. İnce ince dilimlenmiş beyinlere bakıp bölgelerin isimlerini hatırlamaya çalışıyorlar ya da sadece damarlardan ibaret insan, tavşan, kuş, horozu inceleyip kardiovasküler sistemine benim bakamadığım bir gözle bakıyorlardı. Sergiyi anlatan dinleme cihazını benimle bir süre paylaşan bakımlı orta yaşlı cumhuriyet teyzesi ve eşine de ayrıca teşekkür etmek isterdim. Muhtemelen bu topluluk sergiye gitmeyi sürekli ertelediğinden bugün çoğunluk olarak bir araya geldik ve bir türk-bilim toplumumun neye benzeyeceğini görmekten de ayrıca mutluluk duydum. O kadar nezih ve kaliteli insan vardı ki içerde.. Bir tane de baş örtülü bir kızcağız vardı, inanın onu da bağrıma basmak istedim kalkıp geldiği için. Olayı tekrar politikaya çevirmek istemiyorum ama inancı ne olursa olsun, temiz bilinçlerin olduğu bir bilim toplumunda yaşamayı gerçekten çoook arzu ederdim, çook.

Gunter Bey'e teşekkür eder, nice beden bağışları dilerim.

Read More

5 Aralık 2010 Pazar

dertleri sıraladım

Dün gece geldiler işte, bir paranoyaklaştım bir paranoyaklaştım, dünyanın bütün felaketleri beni kapıda bekliyormuş gibi. Çatliciim ama ortadan ikiye, sanıyorum ki sanki ya arabada bi kaza yapcam, ya deprem olacak birilerine bişey olacak, ya uçakta bir arıza çıkacak bi problem olacak, ya eve hırsız girecek, ya sokakta bi manyağa denk gelicem çıkarcak saplayacak bıçağı, töbe töbe bir korktum bir korktum!

Tabi sabaha hiç bişeyim kalmadı. Ama sabahı sabah ettim yani, ne bu haller ben anlamadım pek. Sonra dedim en iyisi ben bir liste yapayım.. Türk milletine bu ülkede yaşanmasını zor kılan unsurları bi yazıya dökeyim. Hani huzur içersinde yaşamak denen olaya ne kadar uzağız bi bakalım? kafama göre yazıyorum..

*Hastalık
*Kaza - her türlü kaza
(İş kazaları
Trafik kazaları
Ev kazaları)
*Yangın
*Deprem
*Sel
*Kuraklık
*Orman yangınları
*Sokak hayvanları
*Saldırgan olmayan sokak hayvanlarının canını yakannn.. uzaylılar. onları bu dünyadan aforoz etmeye karar verdik bi arkadaşımla. nese, bu konuda tecrübemiz acı ve taze.
*Kaybolan bitki örtüsü
*Kaybolan iklimler. ilkbahar'ı rahmetle anıyoruz.
*Kirletilen denizler, boğazlar
*Değeri bilinmeyen arkeolojik kazılar ve çalışmalar
*Hırsızlık
*Kimyasal madde müptelaları
*Terör bölgesinde askerlik
*Terör bölgesinde yaşam
*Terör bölgesinde dağ, taş, karı aşıp, eli silahlı insanları atlatıp okula gitmek
*Terör - yurt genelinde ihtimalli olan
*Nükleer riskler ( Çernobil gibi) http://www.rizepazar.com/Kanser-arastirma-heyeti-Pazarda-01585.html
*Nükleer füze kalkanları - bu da Güneydoğu ve Doğu Anadolu'da yaşayan kişiler için özellikle yeni bir unsur
*Radyasyon
*Hormonlu yiyecekler
*Borçlar
(Bireysel borçlar ve
Devlet Borçları) IMF ve Dünya Bankasını katsam mı acaba işin içine?
*Ekonomi ve her unsuru
*IMKB
*Şirket yönetimleri ve personelinin hayatını satın alan anlayışları.
*KDV - ÖTV - OGS/KGS (içime dert valla, nereye yatırılıyor bu kadar vergi?)
*Siyaset ve devlet (çook geniş..)
*Halk
*Sınıflar arası uçurum
*Sınıfların sınıf içi dertleri
*İşsizlik
*Açlık
*Evsizlik
*Toplu taşıma
*Trafik
*Çok ama çok çirkin ve düzensiz şehirleşme. hani, çok yakışıksız, çok - çok berbat yani. hayır.
*Kötü şarkılar
*Kötü programlar
*Kötü diziler
*Kötü kuaförler - bu 4'ü bence hayatı hakkaten daha az yaşanılabilir kılıyor
*Ahlâk anlayışımız - başını örtmeyen kadın perdesiz ev gibi ya satılık ya kiralıktır?? WTF?
*Kadınlar
*Kadınları ne sananlar!?
*Kadına şiddet
*Namus ve kan davaları
*Çocuğa şiddet
*Ruh sağlığı ciddi derecede bozuk milyonlarca insanımız! psikopatından tut sapığına dek.
*Kaza kurşunları
*Milli eğitim - tüm yaş gruplarına ve boş mezun kafalara (sanki ben çok farklıyım! - ama içime dert sonuçta)
*Polisten de memnuniyetsiz insanlar var, dolayısıyla Polis
*Asker
*Jandarma, herkesi ele almak lazım
*Ağalık ve nasıl var olduğunu, yaşadığını ve yaşatıldığını anlamadığım gücü.
*Uyuşturucu alımı, satımı, kaçakçılığı
*Silah alımı, satımı, kaçakçılığı
*Kadın alımı, satımı, kaçakçılığı
*Çocuk alımı, satımı, kaçakçılığı
*Sokak çocukları
*Mafyaların her türlüsü (nesine özeniosunuz bu basiretsiz, içi çürümüş insanların? ha italyan, ha rus, ha türk, hani nasıl oluştuklarını anlıyorum ama bu hayata özenen tüm dünya insanları!?)
(hea tabi, evet dünyayı değiştirmek istiyorum. öle ne idüğü belirsiz bir inancım var, yes sir. ofkors)
*İngilizce tükkan isimleri vb.
*İngilizce yayın yapan türk radyoları - hasta oluyorum bunlara, leşşş
*Sözde düşünce özgürlüğü
*Sözde objektifmeyda.com
*Otoparklar! hem ücretleri hem korkunçlar yaa
*Aşırı güzel ayakkabılar ve kıyafetler ve mücevherler ve cüzdanlar ve çantalar ve evler ve arabalar. İnsanlar bunlara erişmek için neler yapıyor, hepimiz biliyoruz.
*Türkiye'de gerçekten çok nadir bulunan, hem zeki, hem yakışıklı, hem yaşamaktan anlayan,hem eğitimli, hem açık görüşlü,hem edepli komplekssiz genç adamlar. O kadar azlar ki kendilerinin elmas değerinde olduklarını bir çoğu biliolar ve çok gereksiz ama önemli hatalar yapabiliyorlar. yazık, ziyan. El mahkum, yabancılara yöneliyoruz; onlar kendilerini elmas sanmıyolar, centilmen onlar. türkçe bilmio olmalarına çok yazık tabi..
*Gürültü
*Ayrımcılık
*Torpil
*Kirayı atlamışım
*a, evet. Para tabi. Hell yea, monneeey!


Aklıma şimdilik bu kadar geliyor, bu yüksek ihtimalle sürekli güncellenecek bi yazı oldu di mi? Bazı konuların açılması dahilinde bu bir liste olmaktan çıkacaktır, hiç gerek yok açmayalım. Ama atladığım bişey varsa herhalde belirtirsiniz? Artık kim okuyorsa benim bu yeni bulduğum iç dökme yöntemimi..

Sabahı 3 ettim. Insomnia dinleyelim Faithless'tan en iyisi.

Read More

1 Aralık 2010 Çarşamba

Atatürk 1938'de değil 2010'da öldü.

"İki Mustafa Kemal vardır: biri ben, et ve kemik, geçici Mustafa Kemal... ikinci Mustafa Kemal, onu 'ben' kelimesiyle ifade edemem; o, ben değil bizdir! O, memleketin her köşesinde yeni fikir, yeni hayat ve büyük ülkü için uğraşan aydın ve savaşçı topluluktur. Ben onların rüyasını temsil ediyorum. Benim teşebbüslerim, onların özlemini çektikleri şeyleri tatmin içindir. O Mustafa Kemal sizsiniz, hepinizsiniz. Geçici olmayan, yaşaması ve başarılı olması gereken Mustafa Kemal odur!"

- Yaşaması gereken Mustafa Kemal o'dur demiş. Evet Mustafa Kemal bu yüzden 2010'da öldü. Bu adam bize bir karakter, bir amaç ve saygın bir duruş verdi. Bize tek düşen bu nimetlere alt tarafı sahip çıkmaktı, devamını getirmekti. - Bu kadar!

Biz naptık?

* başlasın eleştirilerim..

1. Entellektüel gözükeceğim diye insanlık haklarını dünyanın tamamından önce bu adam sayesinde kazanmış olan bir çok kadın 2010 yılında artık tüm özgüveniyle bu adama diktatör ve faşist demekten çekinmiyor. Bu adam olmasaydı hayvan yerine konulcaktınız. Bana verecek bir çok cevabınız var, ben diyorum ki Mustafa Kemal'i siz öldürdünüz.

2. Heheey! Andımız kaldırıldı!! Heheey İstiklâl Marşı kaldırıldı! Milli bütünlüğün manevi değerinin can çekiştiği 2010'da kaldırıldı. Küçücük çocuklar etnik ne demek bilmezlerken siz etnik ayrımcılığı kanlarına işlemek amacındasınız. Büyüyünce bu çocuklar saldırganlaşır mı, hırslarından tehlikeli olurlar mı, futbol takımı tuttukları gibi satırlarla etnik kökenlerine sahip çıkmaya kalkışırlar mı, özünde acizliğinden güç bulan ama toplumda korkulması gereken yeni bir topluluğa dönüşürler mi!? Hayırsa, ben deliyim. Evetse - ben diyorum ki Mustafa Kemal'i siz öldürdünüz.

3. En ağır eleştirilerim ise kendisini en Atatürkçü ve Cumhuriyetçi olarak tanımlayan kepaze kurum ve bireylere. Ne farkınız var zannediyorsunuz karşı taraftan? Onlar kadar çalışıyor musunuz bile? TGB-yi hariç tutuyorum bu eleştirilerden. Ama geri kalanınız, korkak gazeteleriniz, korkak liderleriniz, korkak oy verenleriniz, korkak koruyucularınız, hepinizin düşman dediklerinizle aynı eksende döndüğünü görmüyor muyum sanıyorsunuz? Protokol seviyesine ulaşmalarından ötürü bir zamanlar saygı duyduğumuz bütün popüler isimlerin acizliği gözlerimin önünden gitmiyor. Aklımdan çıkaramıyorum, utanıyorum sizden. Ayrıca, 40 yıldır koca bir milletin verdiği 'Hükümet' ismini hüküm etmekten çok hüküm edilmek için kullananları unutmamak lazım. 40 yıldır sürdürdüğünüz dış politika gereği sizin isminiz artık 'Hükümedil' olsun. Sinirlenip, çok biliyorsun sen, bu mertebelere eriş de sen ne yapardın görelim deseniz - diyemezsiniz de. Ya gelirsem ne yapcaksınız?? Ya deli kuvveti, Türk imanı ve gücü benim küçücük yüreğimde sizinkinden daha kudretliyse ne halt yiyeceksiniz? ... Ben diyorum ki Mustafa Kemal'i siz öldürdünüz.

4. Sonuncu olarak halk olarak biz. Sultanahmet Parkındaki cahil işsiz adamdan, Nakkaştepe'de herkese yukardan bakan adama. Otobüse itiş kakış binen canından bezmiş mp3'ünden müzik dinleyen üniversiteli 22 yaşındaki kızdan, İstinye Park'ta 4000 euroya çanta alan lise mezunu 22 yaşındaki kıza. Çeşitli partilerin gençlik kollarında faşistçe bağırıp çağıran adamdan, işine gücüne gidip gelen bitkin ve sessiz apolitik adama kadar. Senin ne farkın var derseniz ben hepimizin arasındaki farktan çok aynı olduğunuz noktaya yoğunlaşmayı becerebiliyorum, o da şudur;

hiç birimizin bir garantisi yok.

Ne politikacıların, ne askerlerin, ne halkın. Hiçbirimizin bir garantisi yok.
Ne benim yarınımın bi garantisi var, ne de bütün çabalarına rağmen senin.
Hayal mi kuruyorum? Peki, ben abartıyorum. Ancak önlem almıyorsan, bil ki Mustafa Kemal'i sen öldürdün. Kendini sen öldürdün.

Read More
 

©2009idilita | by TNB